De bouw van de woongemeenschap is eindelijk gestart. Onze aannemer is meteen super goed bezig! Ondanks winterweer en forse windkracht worden de fundamenten van ons complex gelegd. We mogen even op de betonnen fundering staan, met een glaasje, om deze stap te vieren. Hoewel het nog tot eind van het jaar gaat duren voor de bouw klaar is, zien we elke werkweek de vooruitgang. Ik ga elke week wel even langs om een kijkje te nemen. Het wordt steeds echter! En elke week verlang ik er meer naar dat het af is. We kijken de stenen uit de grond. Intussen is het kalkzandsteen gearriveerd. De muren beginnen uit de grond te verrijzen.
Nu wordt het tijd om voor een belangrijke en lastige beslissing. De afgelopen jaren hanteerden we een soort werknaam, ‘Woongemeenschap Jan Sluyters’, naar de naam van de straat waar het project aan lag. Niet echt een fijne naam, alleen al omdat die foutief gespeld is (de schilder heet eigenlijk Jan Sluijters). We hebben besloten om te wachten met een definitieve naam totdat de groep compleet was. Er volgt een soort worsteling die enkele maanden gaat duren. Er leven in de groep namelijk heel verschillende ideeën over die naam. De één vindt dit mooi, de ander dat. Sommigen willen dolgraag een Italiaanse of Spaanse naam, anderen gruwen daarvan. Er zijn mensen die zich graag neerzetten als ‘woongroep’, terwijl anderen een negatieve associatie hebben bij dit woord. Dit leidt tot verhitte discussies, waarin mensen elkaar proberen te overtuigen. De betrokkenheid is werkelijk enorm, maar zo komen we er totaal niet uit!
De namendiscussie maakt duidelijk dat we een naam zo belangrijk vinden omdat die ook voor onze identiteit staat. Daar hebben we het nog niet zo goed over gehad. Wat is onze identiteit als groep? We zien in dat we beter eerst kunnen kijken wat nu eigenlijk het gemeenschappelijke is dat ons bindt. Onze groep heeft iets heel vanzelfsprekends, beetje no nonsense. De sfeer is open en goed, maar welke waarden delen we eigenlijk? Waar staan we met zijn allen voor? Daar gaan we dan maar eens een hele middag aan wijden: visievorming. Pas daarna gaan we de naam bepalen. Een wijs besluit, blijkt achteraf…
We zitten op een zaterdagmiddag aan een lange tafel, met thee en koffie, appelgebak en ander lekkers. In een uitgebreide ronde vertelt iedereen wat zijn of haar persoonlijke top drie is in de ‘waarden’ bij het wonen in een woongemeenschap. Door dit rondje ontstaat verrassend veel verbinding en inzicht. Vrijwel iedereen noemt twee waarden als heel belangrijk. Om te beginnen de saamhorigheid, goede buren zijn van elkaar en betrokken zijn op elkaar. We willen allemaal heel duidelijk een sociale omgeving, waarin je aandacht hebt voor elkaar. De tweede waarde die vrijwel iedereen noemt, heeft weer te maken met ‘vrijheid’. Dat je vrij bent je eigen leven te leiden en dat je jezelf kunt zijn. Dat je zelfstandig bent en niet verplicht wordt tot zaken waar je je niet in kunt vinden. Elkaar respecteren en ruimte laten voor ieders eigenheid. ‘Respect’ en ‘vertrouwen’ zijn woorden die dan vallen.
In het gesprek over deze waarden blijkt dat we niet alleen naar binnen gericht willen zijn, maar ook naar buiten. Betrokkenheid is iets dat we ook met de wijk om ons heen willen voelen. Eigenlijk nemen we in de nieuwe wijk een bijzondere positie in. Wij zijn het enige gebouw dat sociale ontmoetingsplekken heeft, een ontmoetingsruimte en een open plein. Er komen fantasieën los over elk jaar een nieuwjaarsfeest met de bewoners van de wijk vieren of ons gastvrij opstellen naar de buurt wat betreft activiteiten. We willen levenslustig en kleurrijk wonen, niet naar binnen gekeerd en in een afgezonderde cocon. Natuur en ecologie horen ook bij ons project. De beelden worden steeds duidelijker en onze omgeving is daar onderdeel van.
Dan komt de kwestie van de naam op tafel. Eerder hét hete hangijzer, waar we zo verschillend over dachten. Nu blijken we veel meer open en bereid om beelden te zoeken, die passen bij de visie die we net hebben geformuleerd. Maar we hebben geen haast. Er komt komende maand nog een nieuwe ronde. Iedereen kan namen indienen, waarbij de ontwikkelde visie en waarden meetellen. We nemen er nog even tijd voor… en het blijft spannend wat het gaat worden!