Het is belangrijk dat er goede beslissingen worden genomen over geld in een woongroep! Dat is bekend van andere woongroepen. Onenigheid over de manier waarop iedereen financieel bijdraagt aan kosten, kan een vervelend soort onvrede geven. Dat is niet goed voor het samen-leven met elkaar en dat willen we natuurlijk niet.
We zitten bij De Oosterburen op het punt dat we moeten bepalen wat ieders bijdrage is aan het meerwerk in de bouw. Vooral op het extra werk dat we laten doen en op de gemeenschappelijke voorzieningen. We gaan onze gezamenlijke huiskamer inrichten, daar heb je spulletjes voor nodig. We willen bestrating op het binnenplein en een goed tuinplan. Veel kunnen we zelf, maar we moeten ook veel uitbesteden.
En tja, dan de hamvraag: wie betaalt wat? Sla je dit soort uitgaven om per appartement of per bewoner? Of ga je kijken naar het aantal vierkante meters dat iemand heeft? Gaan de bewoners van de begane grond meebetalen aan de prachtige balkonnetjes op de eerste verdieping? En willen de bewoners op de eerste verdieping wel bijdragen aan de schuttingen om de tuinen van hun onderburen? Het wordt een enorme puzzel van beslissingen. Daar hangt veel van af. Geld raakt mensen behoorlijk. We hebben ook niet allemaal hetzelfde te besteden. Dan zijn we ook nog met kopers en huurders in één groep. Dit wordt een spannende…
In laagjes wordt de kluwen van beslissingen afgewikkeld. Onze ondersteuner van Kilimanjaro helpt prima mee. Fijn als er een onafhankelijke persoon meedoet. We krijgen op één vergadering eerst een overzicht van alle kosten en die kunnen worden verdeeld in groepen. Bijvoorbeeld ontwikkelkosten, meerwerk, inrichtingskosten, onderhoud. Daarna kunnen we allemaal vragen stellen en is er een eerste ronde waarin we ieder onze mening geven. Er volgt meer informatie, het is best ingewikkeld. Je kunt door al die informatie te horen, je mening in de tweede ronde bijstellen. Het bestuur noteert de uitkomst en belooft met een voorstel te komen. Daar is behoorlijk wat tijd voor nodig, dus dat kost wel een paar maandjes!
Het bestuur zoekt een totaaloplossing, waarbij alles zoveel mogelijk op basis van de meningen in één plaatje geregeld wordt. Op verzoek van de leden wordt gelijk de doorberekening gemaakt. Dan weet je per huishouden precies waar je aan toe bent. In een volgende vergadering wordt dat totaalplaatje met de financiële gevolgen gepresenteerd. Waardoor de kosten voor het meerwerk helder zijn. In één keer volledige duidelijkheid. Nu wordt hel heel erg spannend, gaan we hier uit komen…?
In het begin van de vergadering volgen er nog wat vraagjes over het schema van beslissingen. Maar al meteen wordt duidelijk dat iedereen enorm opgelucht is en dat het zorgvuldige schema van beslissingen werkt. We zijn er opvallend snel uit. Nog één keer doen we met de sociocratische methode een besluitvormende ronde, waarin je zegt wat je ervan vindt. Alle leden zijn vóór! Dus het voorstel wordt unaniem aangenomen. Na afloop allemaal blij dat we die hobbel hebben genomen. Het bestuur krijgt veel complimenten voor de besluitvorming en de procesbegeleider voor zijn vele werk.
Intussen vordert de bouw lekker. De ruwbouw is af, de ramen komen erin. Ik sta een keer in mijn huis en loop door alle kamers, een beetje ademloos. Me voor te stellen hoe ik die ga inrichten. Waar gaan we de bankjes plaatsen? Kan ons nieuwe bed wel in de slaapkamer naast de schuifdeur? Het licht speelt door de schuifdeuren en valt op de betonnen vloer. Het is een heerlijk gevoel dat het nu steeds dichterbij komt…