De herfst gaat zo langzamerhand over in de winter. We moeten als woongemeenschap behoorlijk afzien, deze tijd. Nieuwe corona maatregelen zijn ingevoerd en het wordt kouder. Helaas niet meer goed te doen om in de ochtend buiten in de binnentuin koffie te drinken. Een enkele keer lukt het, met dikke jassen aan. De tuin staat er trouwens nog steeds prachtig bij. De sierappelboomjes laten trots hun appeltjes zien…
De coronamaatregelen van afgelopen weken zijn beperkend voor ons als groep. We zouden een IJslandse film kijken in onze gemeenschappelijke ruimte. Eerst met acht mensen, later in twee groepjes van vier. Met de laatste serie maatregelen werd het nog minder en toen hebben we het maar gecancelled. Er zijn geen gezellige etentjes, er zijn geen verjaardagsfeestjes meer.
Ik stel de Oosterburen de volgende vragen, in een mailtje. Hoe hou jij er zelf de moed in? Wat heb je aan onze woongemeenschap? Welke steun / aanspraak / plezier geeft het jou om in de Oosterburen te wonen, juist nu?
Er wordt meteen gereageerd, heel leuk. De vraag wordt herkend. We zien allemaal wel dat het minder goed mogelijk is om samen leuke dingen te ondernemen.
“Jammer dat het gemeenschappelijke minder wordt in activiteiten met elkaar.”
“Voor mijn gevoel draaien we op halve kracht.”
Hoewel we veel meer thuis zitten en het een stuk saaier is, zitten we niet bij de pakken neer. Voor sommige mensen heeft de coronatijd zelfs voordelen. Het leven is wat rustiger en minder vermoeiend omdat we minder hoeven te reizen. En sommigen van ons willen ook na coronatijd blijven beeldschermen.
“Ik vind het helemaal niet zo erg. Door de coronaregels hoef ik niet meer zoveel te reizen. Alle bijeenkomsten doe ik online. Mijn werk is zo een stuk rustiger en dat vind ik eigenlijk heel prettig.”
“Nou ik heb helemaal nergens last van. Ik vind het prima om rustig aan te doen en ik heb natuurlijk mijn werk, een full time baan, dus ben blij met wat rust. Ik voel me ook goed en je kunt nog zoveel doen. Het is geen eenzame opsluiting. Beslist geen afzien, integendeel!”
Je kan je wel blind staren op wat je allemaal niet meer kan, maar je kunt ook kijken naar de mogelijkheden. Sommigen van ons hebben er plezier in om eens andere activiteiten te doen. Of ze genieten van nieuwe uitdagingen.
“Ik ga veel wandelen vanuit huis: naar de stad voor een kleine boodschap, maar vooral de natuur in. Verder ben ik een paar wandelingen aan het voorbereiden om later, als er meer mogelijkheden zijn, met anderen te lopen. Daardoor leer ik Den Bosch nog beter kennen.”
“Juist in deze tijd kan ik mijn nieuwe relatie vormgeven. Dat is, stom genoeg, een hele leuke bijkomstigheid. We kunnen elkaar goed leren kennen. Niet door erop uit te gaan, maar door thuis samen te eten, spelletjes te doen, en gesprekken te hebb…, en dat heeft zeker een hele goeie kant.”
Nogal wat Oosterburen vinden dat zij elkaar ondanks alle beperkingen toch ontmoeten en elkaar genoeg kunnen bieden.
“Omdat fysiek bij elkaar komen nu lastig is geniet ik vooral van kleine ontmoetingen: bij de brievenbus, in de binnentuin als iemand gelijk met mij weggaat of net thuiskomt, iemand die buiten in zijn/haar tuin bezig is e.d. Ook het 1 op 1 contact voor een kopje thee of koffie of einde van de dag een wijntje zijn genietmomentjes.”
“Ik denk dat ik mijn buren in de wandelgangen vaak genoeg zie… dus nee… mij hoor je niet klagen. De verbinding blijft. We zien elkaar nog steeds. Met een praatje, een wandelingetje. Eten in een nog kleinere groep kan nog steeds met elkaar of een borreltje. Maar dan bij iemand thuis. Delen kunnen we nog steeds.”
Tenslotte weten we ook heel goed dat het niet voor altijd is. Er komt al een vaccin aan. Misschien nog een aantal maanden te gaan.
“Wat blijft is dat je weet dat we hier allen wonen. Dat je weet dat het een periode is. Dat we hier allen gelijk in zijn. Niemand van ons raakt in een isolement. We zijn allen vitaal, dat maakt verschil.”
“Ik weet dat het wel goed komt. Corona gaat ook weer voorbij en wat we hier samen delen, dat is er dan gewoon. Daar vertrouw ik op. We kunnen weer heel goed verder.”
Intussen zien we dagelijks stralende luchten, herfstkleuren en voelen af en toe heerlijke zon. Onze woonwijk wordt elk jaar groener. De Oosterplas is dichtbij, daar maken we vaak ommetjes met zijn tweeën. We zitten de coronatijd rustig uit en hopen dat iedereen gezond blijft!